Przejdź do głównej zawartości

MISTRZOSTWO ŚWIATA! Cz. III

Bo gdy byłam w Spodku...
Chwila, chwila. Od początku. Ogólnie niedziela była dla nas wszystkim wielkim świętem! Coś niesamowitego. A my dalej nie wierzyłyśmy, że cholera, mamy bilety na finał, w którym zagrają POLACY!
7 kwietnia zrobiliśmy interes życia kupując wejściówki i czekając kilka godzin w Saturnie, by dostać jakiekolwiek miejsca. I powiem tak... Wiadomo, że w Spodku widać niemal zewsząd, ale za te pieniądze (a miałyśmy bilety za 200zł w strefie niebieskiej, czyli prawie najtańsze), kupiłyśmy chyba najlepiej jak mogłyśmy! Od początku, kiedy tylko doszłyśmy na nasze miejsca z Aśką i z Eweliną nie mogłyśmy się nacieszyć tym widokiem!







Zdjęciom na początku nie było końca i wiem, że to najpiękniejsze, że mogłam sobie to jakoś uchwycić. I mieć, po prostu. Dołączyła do nas również Pala, która miała miejsca w tym samym sektorze, ale dwa rzędy wyżej. ;-)










Wejście naszych i Brazylijczyków na boisko, pokazywanie nas na telebimie, nic nie wiedziałyśmy z rozgrzewki, bo się cały czas bawiłyśmy! Naprawdę, nigdy nie odczuwałam tego tak mocno, ale w końcu przyszedł dzień kiedy nie śmiałam się nawet odrobinę oszczędzać. ;)

Hymny, prezentacja szóstek... I się zaczęło. Najlepszy mecz na jakim byłam w Spodku!!! Darcie ryja, piszczenie, skakanie, wybuchy radości, wkurzenia. Pełen wachlarz emocji. I coś, co na bank nie wyjdzie z mojej głowy na długo. Dzisiaj rozmawiałam przez telefon z kolegą i on też, do tej pory nie potrafi dojść do siebie po tym, gdzie byliśmy i co się stało!!! Po czterdziestu latach jesteśmy ponownie MISTRZAMI ŚWIATA!!!
To było wzruszające, szokujące i dziwne uczucie, że było się na miejscu. Że widziało się to własnymi oczami. Że mogłam być świadkiem czegoś, co tworzy historię tej kadry. Początek i koniec. Smutki i radości. Przegrane i zwycięstwa! I kolejny Mazurek Dąbrowskiego, który grany był na cześć nowych mistrzów. MISTRZÓW Z POLSKI!






























Po wszystkim długo nie mogliśmy wyjść ze Spodka. Nie chcieliśmy po prostu dopuścić do tego, że to wszystko się już skończyło! Że tego już nie ma i nie wróci, choć nadal będziemy MISTRZAMI. Tak naprawdę niewiele wiem z meczu. Powtórki nie widziałam, może jakieś skróty. Ale nie chcę sobie odbierać przyjemności tego, że zapomnę o tym co się działo na hali, a w głowie pozostanie tylko sam, czysty mecz. Nasi zagrali na wysokim poziomie i naprawdę chwała im za to, że udźwignęli presję i do dziś i jeszcze przez wiele wiele dni, tygodni, miesięcy będziemy cieszyć się z tak pięknego sukcesu.
A gdy już opuściliśmy Spodek to nadszedł czas na świętowanie. Trochę pod hotelem. Trochę na mieście. Śpiewów nie było końca. Było najpiękniej i najlepiej!




NAJLEPIEJ!!!
I PRZEZ CZTERY LATA, I PRZEZ CZTERY LATA POLSKA BĘDZIE MISTRZEM ŚWIATA!!! <3 p="">BYŁAM DZISIAJ W SPODKU, BYŁAM DZISIAJ W SPODKU I WIDZIAŁAM MISTRZOSTWO KOTKU!
WEEEEEE AREEE THE CHAAAAMPIONS MY FRIEEEEENDS!
POLSKA BIAŁO CZERWONI! POLSKA BIAŁO CZERWONI!

Słyszę to do dzisiaj. Mam w uszach ten piękny hałas.

Podziękowania? Dla wszystkich tych, którzy ze mną czynnie bądź mniej uczestniczyli w tym co działo się w Katowicach we wrześniu! Gdyby nie Wy to nie miałoby tak idealnego smaku! Siatkarze Wam też serdeczne dzięki! Bo to tylko pokazuje jak siatkówka jest przepiękną grą i to, jak dumna jestem z tego, że jestem kibicem siatkówki! DZIĘKUJĘ! ;)

Zapraszam na ROKSANA BIBIELA - FOTO gdzie znajdują się wszystkie zdjęcia i na mój KANAŁ NA YOUTUBIE, gdzie są filmiki prosto ze Spodka. ;-) Ile mogłam, tyle się z Wami tym szczęściem podzieliłam. Oby nie pierwszy i nie ostatni raz. ;)

Buziaki! :*

Komentarze

  1. Świetny post! Genialne zdjęcia i niezapomniane przeżycia! :) Zazdroszczę Ci tego meczu finałowego :) Ja każdy mecz mogłam oglądać tylko przed telewizorem z całą rodziną. Babcia przez całe zawody upiekła kilkanaście dobrych ciast! :D
    Jeżeli siedziałaś tak wysoko, zastanawiam się, jaki masz obiektyw?? :)

    Z miłą chęcią dodaję Cię do mojej listy ulubionych blogów!
    Zapraszam w wolnej chwili do mnie. Najnowszy post jest o Zlocie Kibiców Skry Bełchatów.
    Może moje zdjęcia nie są tak piękne jak Twoje, ale staram się, serio! :D

    Pozdrawiam serdecznie,
    nnatsuu.blogspot.com :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

2017 rok - jest w ogóle co podsumowywać?

Hello, it's me! Trochę odświeżyłam stronę, odrobinę również przemyślałam sprawę i możliwe, że zmieni się jeszcze parę rzeczy tutaj, ale zasadniczo nie po to teraz piszę. Wszystko potrzebuje czasu. Zastanawiałam się jakiś czas, jak podsumować ten 2017 rok. Nie wiedziałam do końca gdzie, kiedy i w jakim celu. Wypadło na "moje miejsce w sieci". A jako iż jest zaniedbane, to czas je reaktywować! W końcu nowy rok, nowa ja! Jeszcze jedną poważną przeszkodą do tego by cokolwiek opisać był... nie do końca optymistyczny wydźwięk tego roku. Jednak patrząc szerzej - poza paroma rozczarowaniami natury emocjonalno-uczuciowej, nie wypełnieniem żadnego postanowienia noworocznego i stworzeniem znowu murów obronnych - to nie był taki beznadziejny rok. Po prostu był trochę gorszy od paru poprzednich. Kiedy spisywałam multum postanowień noworocznych, które nawet nie były szczególnie trudne do zrealizowania, nie myślałam, że może pójść aż tak wszystko nie tak. Tym samym, w nadchod...

Na Wałbrzych!

Haha, wiem! Regularnością nie grzeszę, ale to jest chyba teraz odpowiednia pora by napisać. Jestem właśnie w drodze do Wałbrzycha. Teraz akurat jadę PolskimBusem (product placement, ups) do Wrocławia, a tam przesiadka w pociąg i... NA WAŁBRZYCH! W zasadzie wahałam się do ostatniego momentu z tą wyprawą. Oczywiście celem są mecze naszych siatkarek i siatkarzy. Już kilka dni temu wiem, że dostałam akredytację na te mecze, ale ze względu: a) moich zaległości na studiach b) tego, że nie miałam z kim jechać c) Polacy dzisiaj grają z Włochami i jest GP Kanady w F1 (!) powodowały, że nie umiałam się zdecydować. No, ale będę! Z nadzieją, że będzie to niezwykle owocny dzień. :) Bogaty w nowe doświadczenia, nowe zdjęcia i w ogóle, wszystko będzie nowe, hahaha. Na szczęście piękna pogoda na dworze nastraja. Jakby padało, to pewnie nie chciałoby mi się nawet wstawać, a musiałam o 5:30 zerwać się na nogi. No cóż. Wszystko z miłości do siatkówki i trochę z poczucia obowiązku, no i przecież ...

Irracjonalne podejście do sprawy

Niedzielny poranek, z ciepłą herbatą w ręku. Na dworze niezła "parówa", w zasadzie to prawdopodobnie zacznie zaraz padać. Też mi nowość. Na nogach od 8, bo musiałam na 9 pójść do kościoła, by potem zapanował ład i spokój, przynajmniej do popołudnia. Już o 14, smak prawdziwych emocji, z Kubicą w roli głównej. W pamięci mam jeszcze wyścig sprzed dwóch tygodni, na moim ulubionym torze w Monako. Oczywiście pewien niedosyt był, ale w końcu podium to podium! Zastanawiając się dzisiaj, jak może wyglądać start i wejście w pierwszy zakręt przez czołówkę, wyobraziłam sobie, nierealny w każdym razie, schemat: Pietrow wyprzedza Felipe Masse, Kubica pokonuje na pierwszym zakręcie Schumachera, z przodu się rozbija Button z Rosbergiem, Hamilton przebija oponę. Red Bulle w dalszej części wyścigu, ulegają awarii i w ten oto sposób Robert Kubica wygrywa swój pierwszy wyścig w tym sezonie! Wiem, wiem. Marzenia ściętej głowy i ten mój "polski optymizm". Będę zadowolona z miejsca 5-...