Przejdź do głównej zawartości

Prezentacja TS Volley Rybnik ;)))

Dzisiejsze popołudnio-wieczór razem z Fojciką spędziłyśmy w Plazie na prezentacji II ligowego rybnickiego klubu siatkarskiego, TS Volley Rybnik. Poprzedzona ona była koncertem Metrowego, przez którego zrobił się tylko sztuczny tłum. W sumie, cóż się dziwić. Dzieciarnia przyszła trochę pokrzyczeć, poprzeklinać i to by było na tyle. No i zrobić sobie focie z idolem. Okej. Mniejsza, naprawdę. ;))) Nadszedł czas prezentacji. Oficjalne przemówienia, blablabla... Nawet Prezydent Miasta się pofatygował przyjść. ;)) Ogólnie sooo sweet. A ja tylko się kręciłam i ciągle "ciągałam" Beatę, by szła za mną. W końcu znalazłam miejsce godne do robienia zdjęć. Chociaż mój aparat oczywiście, zwyczajowo... Nawalił ;3 Karta pamięci chyba się zepsuła do końca... Musiałam inną taktykę przybrać i miałam do dyspozycji, cyknąć 24 zdjęcia. Malućko, no cóż. Ale coś tam zrobiłam no i jakością grzeszyć też nie będą.

Cóż, co do refleksji, to wypadałoby się wybrać na jakieś mecze ;P Bo fajna, MŁODA ekipa w tym Rybniku, która ma zamiar powalczyć o awans. Ja tam potencjału ich do końca nie znam (no może, poza Arkiem Tarleckim, który przecież ma za sobą sezony w Plusligowym Jadarze Radom), ale możliwe, że coś z nich będzie. Gościem specjalnym był rodowity rybniczanin (no dumaMAX, wiadomo!) Mariusz Prudel. ;))) Nawet mam jakiś materiał do artykułu, tylko nim ja go sklecę... Mało ważne. Rozdawał autografy, robił sobie zdjęcia z kibicami (tak, też se zrobiłam, co mam być gorsza?). Chciałam jeszcze zdjęcie z pewnym siatkarzem Volley'a zrobić, ale jakoś ciężko mi na duszy było by podejść. Więc ostatecznie - nie podeszłam, brawka. Na koniec, gdy wszyscy się zaczęli rozchodzić, narobiłam sobie siary, bo koniecznie chciałam koszulkę! Miałam odbić piłkę do siaty nad sobą pięć razy na takiej gównienej, gumowej piłce, na której nie szło utrzymać równowagi. Jeszcze miałam buty na obcasie, więc ceremonialnie je rozebrałam i starałam się to zrobić. UDAŁO SIĘ! Po chwilach upokorzeń, nadszedł czas na uścisk (niezadowolonego z życia) "prezesa" (który nie był prezesem) no i wręczenie mi torebeczki z koszuleczką. Ach, tak... Dobrze, że tego nikt nie nagrał, bo wstyd. ;)))))) Ogólnie, wieczór zaliczony do udanych. A od jutra jedno wielkie pakowanie... Chyba się powieszę, naprawdę...

Na koniec zdjęcia z dzisiejszego wydarzenia, a na koniec kilka fotek, z moich dzisiejszych zdobyczy ;P









Wyszłam jak wampir, znowu, o ironio

przednia część koszulki

tylna część koszulki

"Hm, Roksana przez 'ks' czy 'x'?" ;)))

PS. Boże, zapomniałam wspomnieć. Studentka zarządzania sportem ma piątki wolne. ;333

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

2017 rok - jest w ogóle co podsumowywać?

Hello, it's me! Trochę odświeżyłam stronę, odrobinę również przemyślałam sprawę i możliwe, że zmieni się jeszcze parę rzeczy tutaj, ale zasadniczo nie po to teraz piszę. Wszystko potrzebuje czasu. Zastanawiałam się jakiś czas, jak podsumować ten 2017 rok. Nie wiedziałam do końca gdzie, kiedy i w jakim celu. Wypadło na "moje miejsce w sieci". A jako iż jest zaniedbane, to czas je reaktywować! W końcu nowy rok, nowa ja! Jeszcze jedną poważną przeszkodą do tego by cokolwiek opisać był... nie do końca optymistyczny wydźwięk tego roku. Jednak patrząc szerzej - poza paroma rozczarowaniami natury emocjonalno-uczuciowej, nie wypełnieniem żadnego postanowienia noworocznego i stworzeniem znowu murów obronnych - to nie był taki beznadziejny rok. Po prostu był trochę gorszy od paru poprzednich. Kiedy spisywałam multum postanowień noworocznych, które nawet nie były szczególnie trudne do zrealizowania, nie myślałam, że może pójść aż tak wszystko nie tak. Tym samym, w nadchod...

Na Wałbrzych!

Haha, wiem! Regularnością nie grzeszę, ale to jest chyba teraz odpowiednia pora by napisać. Jestem właśnie w drodze do Wałbrzycha. Teraz akurat jadę PolskimBusem (product placement, ups) do Wrocławia, a tam przesiadka w pociąg i... NA WAŁBRZYCH! W zasadzie wahałam się do ostatniego momentu z tą wyprawą. Oczywiście celem są mecze naszych siatkarek i siatkarzy. Już kilka dni temu wiem, że dostałam akredytację na te mecze, ale ze względu: a) moich zaległości na studiach b) tego, że nie miałam z kim jechać c) Polacy dzisiaj grają z Włochami i jest GP Kanady w F1 (!) powodowały, że nie umiałam się zdecydować. No, ale będę! Z nadzieją, że będzie to niezwykle owocny dzień. :) Bogaty w nowe doświadczenia, nowe zdjęcia i w ogóle, wszystko będzie nowe, hahaha. Na szczęście piękna pogoda na dworze nastraja. Jakby padało, to pewnie nie chciałoby mi się nawet wstawać, a musiałam o 5:30 zerwać się na nogi. No cóż. Wszystko z miłości do siatkówki i trochę z poczucia obowiązku, no i przecież ...

Irracjonalne podejście do sprawy

Niedzielny poranek, z ciepłą herbatą w ręku. Na dworze niezła "parówa", w zasadzie to prawdopodobnie zacznie zaraz padać. Też mi nowość. Na nogach od 8, bo musiałam na 9 pójść do kościoła, by potem zapanował ład i spokój, przynajmniej do popołudnia. Już o 14, smak prawdziwych emocji, z Kubicą w roli głównej. W pamięci mam jeszcze wyścig sprzed dwóch tygodni, na moim ulubionym torze w Monako. Oczywiście pewien niedosyt był, ale w końcu podium to podium! Zastanawiając się dzisiaj, jak może wyglądać start i wejście w pierwszy zakręt przez czołówkę, wyobraziłam sobie, nierealny w każdym razie, schemat: Pietrow wyprzedza Felipe Masse, Kubica pokonuje na pierwszym zakręcie Schumachera, z przodu się rozbija Button z Rosbergiem, Hamilton przebija oponę. Red Bulle w dalszej części wyścigu, ulegają awarii i w ten oto sposób Robert Kubica wygrywa swój pierwszy wyścig w tym sezonie! Wiem, wiem. Marzenia ściętej głowy i ten mój "polski optymizm". Będę zadowolona z miejsca 5-...